நதியோடும் பாதையில்...(25)

ஓரினச் சேர்க்கை 

பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன் நான் லண்டனில் ஒரு நண்பர் இல்லத்திற்குச் சென்றிருந்தேன். நண்பரும் அவரின் துணைவியாரும் முகங்களில் மகிழ்ச்சியற்றுக் காணப்பட்டனர். அதற்கான காரணத்தை அவர்களே சற்று நேரத்தில் தெரிவித்தனர்.அவர்களின் ஒரே மகள், பெற்றோரை மீறி ஒருவரைத் திருமணம் செய்துகொண்டு வீட்டை விட்டே போய்விட்டாராம். 

நான் அறிந்த வரையில்,  அந்த ஈழத்துப் பெற்றோர் முற்போக்குச் சிந்தனையாளர்கள். பிறகு ஏன் இதற்குப் போய்க் கவலைப்படுகின்றார்கள் என எண்ணினேன். பிறகுதான் தெரிந்தது, அவர்களின் கவலை வேறு மாதிரியானது என்று. அவர்களின் பெண் இன்னொரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டுள்ளாராம்! அது எப்படி பெண்ணும், பெண்ணும் திருமணம் செய்து கொள்ள முடியும் என்று நமக்குத் தோன்றும். ஆனால் மேலை நாடுகளில் அந்தப் பழக்கம், அங்குமிங்குமாக இருக்கவே செய்கிறது. அதற்குச் சட்ட ஏற்பிசைவும் அங்கு உள்ளது. ஆணும் ஆணும் - பெண்ணும் பெண்ணும் சேர்ந்து வாழ்வதைத்தான் ஓரினச் சேர்க்கை என்கின்றனர்.

இப்போது அந்தச் சிக்கல் இந்தியாவிற்கும் வந்து விட்டது! ஓரினச் சேர்க்கை சட்டப்படி குற்றமற்றது என்று 2009 ஜூலை 2 ஆம் நாள், தில்லி உயர்நீதி மன்றம் தீர்ப்பு வழங்கியது. அப்போது  ஒரு  பரபரப்பு ஏற்பட்டது. நம் தேசத்தின் பண்பாடே கெட்டுச் சீரழிந்து விடும் என்று பெருங்குரல் எழுந்தது. அத்தீர்ப்பை எதிர்த்துப் பலரும் உச்சநீதிமன்றம் சென்றனர்.

பா.ஜ.க.வின் மூத்த தலைவர்களுள் ஒருவரான பி.பி. சிங்கால், அபோஸ்தல கிறிஸ்தவ அமைப்பு, தமிழ்நாடு முஸ்லிம் முன்னேற்றக் கழகம் உள்ளிட்ட பல்வேறு தனிமனிதர்களும், சமூக,மத அமைப்புகளும் மேல் முறையீடு செய்தனர். 'நாஸ் ' அறக்கட்டளை, தில்லி உயர்நீதிமன்றத் தீர்ப்பு சரியானதுதான் என்று வாதாடியது. 

இந்திய உச்ச நீதி மன்றம் அதிரடியாகத் தன் தீர்ப்பை 11.12.13 அன்று வழங்கியுள்ளது. ' ஓரினச் சேர்க்கையில் ஈடுபடுவது சட்டப்படி குற்றம்' என்பதே அத்தீர்ப்பு!    

  

இப்போது மீண்டும் பரபரப்பான விவாதங்கள் தொடங்கியுள்ளன  ஒரே நாட்டில் உள்ள இரு நீதி மன்றங்கள், ஒரே சட்டத்தின் அடிப்படையில்  இரு வேறு தீர்ப்புகளைக் கொடுத்துள்ளன. எனினும் இனி உச்ச நீதி மன்றத் தீர்ப்பே செல்லுபடியாகும். ஒருவேளை, இரண்டிற்கும்  மேற்பட்ட  நீதிபதிகள் அமரும் உச்சநீதி மன்றத்தில் மீண்டும் இவ்வழக்கு வருமானால் தீர்ப்பு மாறலாம். 

பண்பாட்டுத் தளங்களில் எப்போதும் நிலையான, இறுக்கமான முடிவுகள் இருக்க முடியாது. காலந்தோறும் மாற்றங்கள் வந்து கொண்டேதான் இருக்கும். அவற்றுள் சில வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்துவனவாக அமையும். வேறு சிலவோ, சிறுமைக்கு நம்மை அழைத்துச் சென்றுவிடும். இந்த ஓரினச் சேர்க்கை எப்படிப்பட்டது என்பது ஆய்விற்குரியது.

இதனைக் கடுமையாக எதிர்த்து நீதிமன்றம் சென்றவர்களில் முதலில் இருப்பவை மதங்களாகவே உள்ளன என்பது தெரிய வருகிறது. எல்லாவற்றிலும் சண்டையிட்டு மோதிக்கொள்ளும்  மதங்கள் இதில் ஒற்றுமையாக  நின்று ஒரே கோரிக்கையை  முன்வைத்துள்ளன என்பதே வியப்பான செய்திதான். இயல்பாகவே மதங்கள் இறுக்கமானவை. புதுமைகளை அல்லது மரபு மீறல்களை அவை எளிதில் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை.

14 வயது நிறைந்த பின்பே ஒரு பெண்ணுக்குத் திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று கூறிய சாரதா சட்டத்திற்கு அன்று மதவாதிகள் எவ்வளவு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தனர் என்பதை அனைவரும் அறிவோம். அப்படித்தான் உடன்கட்டை ஏறல், விதவைக் கொடுமைகள் என்று பலவற்றை ஒழிப்பதற்கும் மதத்தோடு பலகாலம்  போராட வேண்டியிருந்தது. 

அதே வேளையில் நாம் இன்னொன்றையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டியுள்ளது. மற்ற மதங்களில் எப்படியோ, இந்து மதத்தில் எல்லாவற்றிற்கும் இடம் உள்ளது - ஓரினச் சேர்க்கை உட்பட. இந்து மதத்தில்  தாந்த்ரீகம் என்று ஒரு பிரிவு உள்ளது. அப்பிரிவு இவை போன்ற பலவற்றிற்கும் இடமளிக்கின்றது. அதில் ஒன்றுதான், ஓரினச் சேர்க்கைக்கும் இடம் தரும், 'வாம தாந்தரா' என்பது!  அதனை ஒரு பிரிவாக ஏற்கும் இந்து மதம், இதனை ஏனோ எதிர்த்து உச்ச நீதி மன்றம் வரை செல்கிறது. 

        

மதங்கள் ஒருபுறம் இருக்கட்டும். ஓரினச் சேர்க்கை பற்றிய 'பொதுப் புத்தி' எவ்வாறு உள்ளது என்றால், அது ஆபாசம், அருவெறுப்பு, குற்றம் என்பதாகத்தான் உள்ளது. இன்றும் நூற்றுக்குத் தொண்ணூற்றி ஒன்பது பேர் அந்தப் பழக்கம் இல்லாதவர்களாகத்தான் இருப்பார்கள். எனவே மிக மிகச் சிறுபான்மையினராக உள்ளவர்களின் குணங்களை மற்றவர்கள் ஏற்பதில்லை. 

சிலர் அதனை மனநோய் என்கின்றனர். அவ்வாறாயின், அவர்களுக்கு மருத்துவ சிகிச்சை அளிக்க வேண்டுமே அல்லாது, அவர்களை ஏன் தண்டிக்க வேண்டும்? தேர்ந்த மருத்துவ வல்லுனர்கள் ஹார்மோன்களின் பிறழ்வுதான் காரணம் என்கின்றனர். அந்தக் கோணத்தில் பார்த்தாலும் அது குற்றமாகாது. நீதி மன்றமும் கூட இந்தியக் குற்றவியல் சட்டத்தின் 377 ஆவது பிரிவின்படி குற்றம் என்று கூறிவிட்டு, அதனை நாடாளுமன்றம் தேவை என்று கருதினால் திருத்திக்  கொள்ளட்டும் என்றே கூறியுள்ளது. 

சில ஆண்டுப்களுக்கு முன்பு வரையிலும், மாற்றுப் பாலினத்தரை நாம் மிகவும் இழிவாகவே கருதினோம் என்பதுதானே உண்மை. அவர்களை அலிகள் என்றும், 9 என்றும் எல்லாம் கூறி எள்ளி நகையாடிக் கொண்டிருந்தோம். அதில் அவர்களின் பிழை என்ன உள்ளது என்பதை நாம் எண்ணிப்பார்க்கத் தவறி விட்டோம். இப்போதுதானே ஓரளவு விழிப்புணர்ச்சி நம்மிடையே வந்துள்ளது. மாற்றுப்  பாலினத்தர், திருநங்கைகள் என்றெல்லாம் அழைக்கத் தொடங்கியிருப்பது மிக அண்மைக் காலமாகத்தானே? விலை மகளிர், பரத்தையர் என்னும் இழி சொற்களுக்குப் பதிலாக 'பாலியல் தொழிலாளர்கள்' என்று ஒரு குறிப்பிட்ட பெண்களை அழைக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனையும் கடந்த பத்து ஆண்டுகளுக்குள் ஏற்பட்டதுதானே! 

ஒரு சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு கூட்டத்தில் நான் பாலியல் தொழிலாளர்கள் என்னும் சொல்லைப் பயன்படுத்தினேன். அன்று மேடையில் இருந்த ஒரு ' தமிழ்ப் பண்பாட்டுக் காவலர்' என் மீது கடும் சினம் கொண்டார். இப்படியெல்லாம் பேசித் தமிழ்ப் பண்பாட்டைச் சீரழிக்காதீர்கள் என்று எனக்கு அறிவுரை கூறினார். அவர்கள் பாலியல் தொழிலாளர்கள் என்றால் அவர்களுக்குப் போனஸ் எல்லாம் கொடுக்கச் சொல்வீர்களா என்று கேலியாகக் கேட்டார். ஆனால் அந்தப் பழமை வாதிகளை ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டுக் காலம் இன்று விரைந்து கொண்டிருப்பதை நாம் பார்க்கிறோம்

இப்படித்தான் ஒவ்வொரு முறையும்,  புதிய சிக்கல்களும் அவை குறித்த புதிய பார்வைகளும்  வந்துகொண்டே உள்ளன. அந்த வரிசையில் இன்று புதிதாய் எழுந்திருக்கும் சிக்கல்தான் ஓரினச் சேர்க்கை.  எந்த ஒன்றிற்கும் பழமை வாதம் தீர்வாகாது. அறிவியல் கண்ணோட்டத்துடனும், மனித நேயச் சிந்தனையுடனும் அணுகுவதே சரியான பாதையில் நம்மைக் கொண்டுபோய்ச் சேர்க்கும். ஓரினச் சேர்க்கை  குறித்தும் அத்தகைய அணுகுமுறையே  இன்றையத் தேவையாக உள்ளது.

 (சனிக்கிழமைதோறும் சந்திப்போம்)