ஈழம் - தமிழகம் - நான் - சில பதிவுகள்! (13)

புலிகளுடன் தொடர்பில்லை என்கிறார் வைகோ 

வைகோ மிக உறுதியான புலிகளின் ஆதரவாளர் என்ற நம்பிக்கை, தி.மு.க.விலிருந்த ஆயிரக்கணக்கான புலிகள் ஆதரவு இளைஞர்களை அவர் பக்கம் திருப்பியது. கட்சிக்கு வெளியில் இருந்த என் போன்றோர் கூட வைகோவினால் பெரிதும் ஈர்க்கப்பட்டோம்.  அடுத்த எம்.ஜி.ஆர். என்று கூட அவரைக் கருதினோம். அப்போது நாங்கள் நடத்திக் கொண்டிருந்த 'இனி' இதழில், கவிஞர் அறிவுமதி,

"கலைஞர் 

தலைவர்களை உருவாக்கும் தலைவர் 

அன்று எம்.ஜி.ஆர் 

இன்று வைகோ"

எனக் கவிதை எழுதினார். தி.மு.க.வின் எட்டு மாவட்டச் செயலாளர்கள் வைகோவை ஆதரித்தனர். அவ்வளவுதான், தி.மு.க. வின் கதை முடிந்தது என்று நான் உட்படப் பலரும் கருதினோம். ஈழத்திற்கும், புலிகளுக்கும் ஆதரவாகத் தி.மு.கழகம் சார்பில் வைகோ செயல்பட்டார் என்பதே மறக்கடிக்கப்பட்டு, வைகோ என்னும் தனி மனிதர்தான் அனைத்துச் செயல்களையும் செய்தவர் என்பது போன்ற தோற்றம் உருவாக்கப்பட்டது. அதனால் அவரைத் தமிழ்நாட்டின் விடுதலைப் புலி என்றே இளைஞர்கள் கருதி, அவர் பின் சென்றனர். 

எனினும் அவர் உடனடியாகத் தனிக் கட்சி தொடங்கிடவில்லை. தாங்கள்தான் உண்மையான தி.மு.க. என்றார். கொடியும் சின்னமும் எங்களுக்கே சொந்தம் என்று அறிவித்தார். அறிவாலயத்தைக் கைப்பற்றும் முயற்சிகள் நடப்பதாகச் செய்திகள் கூறின. எம்.ஜி.ஆர் கூட இது போன்ற முயற்சிகளில் ஈடுபட்டதில்லை. 

வைகோவை மேடையில் வைத்துக்கொண்டு, அவரது ஆதரவாளர் சிலர் மிகக் கடுமையாகப் பேசினர். வேலூரில் நடைபெற்ற பொதுக்கூட்டம் ஒன்றில், அப்போது நெல்லை மாவட்டச் செயலராக இருந்த இலக்குமணன், 

"கலைஞர் வீட்டுப் பெண்கள் விரைவில் 

வெள்ளைச் சேலை கட்ட வேண்டி இருக்கும்"

என்று பேசினார். அதற்குக் கலைஞர், 15.11.93ஆம் நாளிட்ட முரசொலியில், "வெள்ளைச் சேலையே அங்கு தேவை இல்லை" என்னும் தலைப்பில் உருக்கமாக விடை எழுதினார். ஆனால் வைகோவோ ஒரு பெரிய தந்திரத்தைக் கையாள முயன்றார். அவருடைய ஆதரவாளர்கள் அனைவரும் கலைஞரையும், அவரது குடும்பத்தினரையும் மிகக் கடுமையாக விமர்சனம் செய்வார்கள். வைகோவோ கலைஞரை அளவு கடந்து பாராட்டுவார். அவருடைய பேச்சை மட்டும் நாளேடுகள் பெரிதாக வெளியிடும். அதிலும் குறிப்பாகத் தினமணி தினமும் அவரைப் பற்றிய செய்திகளை முதல் பக்கச் செய்தியாக ஆக்கிக் கொண்டிருந்தது. அப்போது தினமணியின் ஆசிரியராக இருந்தவர் மாலன். முதல் பக்கத்தில் தினமணி வெளியிட்டிருந்த வைகோ பேச்சு ஒன்றின் சில வரிகள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன:

  

"என்னை வளர்த்து ஆளாக்கிய எனது உயிரினும் மேலான தலைவர் கருணாநிதி, என் சிந்தை, அணு ஒவ்வொன்றிலும் இமைப்பொழுதும் நீங்காது, நீக்கமற நிறைந்து, என்னை இயக்கிவரும் ஜீவனும், உயிர் சக்தியும் ஆவார்."      

(தினமணி - 04.10.1993 - பக்.1)          

வைகோவின் இவை போன்ற உரைகளைப் படித்துவிட்டு, 'அடடா, தலைவர் மீது எவ்வளவு பாசம் வைத்திருக்கிறார், இவரைப் போய்க் கட்சியை விட்டு விலக்கப் பார்க்கின்றனரே என என்னைப் போன்றவர்கள் வருத்தப்பட்டதுண்டு. ஆனால் அந்த மேடையில் மற்றவர்கள் எவ்வளவு வசை பாடினார்கள் என்பது எங்களுக்குத் தெரியாது. அவற்றை எல்லாம் நாளேடுகள் வெளியிடுவதுமில்லை.

ஆனால் கலைஞர் தனக்கேயுரிய பாணியில் சில செய்திகளை முரசொலியில் வெளியிட்டார். வைகோவைத் தீவீரமாக ஆதரித்த மாவட்டச் செயலாளர் டி.எ.கே. இலக்குமணன் சில மாதங்களுக்கு முன் கட்சித் தலைமைக்கு எழுதியிருந்த ஒரு கடிதத்தை முரசொலியில் கலைஞர் வெளியிட்டார். வைகோவின் ஆதரவாளர்களில் ஒருவரான கே.கே. சாமி மீது ஒழுங்கு நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டதைக் கண்டித்து வைகோ, இலக்குமணன் ஆகியோர் கண்டித்துப் பேசினர்.  ஆனால், வைகோ பெயரில் நற்பணி மன்றம் தொடங்கியதற்காக அவர் மீது நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று வற்புறுத்தி இலக்குமணன் சில மாதங்களுக்கு முன் எழுதிய கடிதமே, கலைஞரால் வெளியிடப்பட்டது.  எனவே வைகோ போன்றவர்களின் இரட்டை வேடம் மெல்ல மெல்ல வெளியாயிற்று.

எல்லாவற்றையும் விட, தி,மு.கழகத்தில் தனக்கு நெருக்கடி முற்றியபோது, வைகோ வெளியிட்ட அறிக்கை அனைவருக்கும் அதிர்ச்சி தரக்கூடியது. தமிழ் ஈழத்தை மட்டும்தான் நான் ஆதரிக்கின்றேனே தவிர புலிகளுக்கும் தனக்கும் எந்தவிதத் தொடர்பும் இல்லை என்றார் வைகோ. 14.10.1993 அன்று அவருடைய அறிக்கை எல்லா நாளேடுகளிலும் காணப்பட்டது வழக்கம்போல், தினமணி அச் செய்தியைத் தன் ஏட்டின் முதல் பக்கத்தில் வெளியிட்டிருந்தது. 

                   

செய்தியாளர்கள் விடாமல் அவரிடம் வினாக்களை எழுப்பினர். விடுதலைப் புலிகளுடன் தொடர்பை அகற்றிக் கொண்டது பற்றி ஏன் வெளிப்படையாக அறிவிக்கவில்லை என்று கேட்டனர். அதற்கு வைகோ சொன்ன விடை, இன்றுவரை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியாத ஒன்றாகும். வைகோ சொன்னார்" 

                     

"தொடர்பு இருந்திருந்தால்தானே, தொடர்பு அகன்றது என்று சொல்லமுடியும்? எந்தக் காலகட்டத்திலும் விடுதலைப் புலிகளுடன் எனக்குத் தொடர்பு இருந்ததில்லை"

இந்த விடைக்குப் பிறகும் கூட  வைகோவின் 'நேர்மையை' அன்று புரிந்து கொள்ள முடியாதவர்களாக என்னைப் போலப் பலர் இருந்தனர். இவையெல்லாம் ராஜதந்திரம்  என்று சொல்லப்பட்டது. வைகோவின் ராஜதந்திரங்கள் அனைத்தையும் ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராக இருந்த யாரும், கலைஞரின் சிறு மாற்றுக் கருத்தையும்   ஏற்கத் தயாராக இல்லை. 

எனினும் செய்தியாளர்கள் வைகோவிடம் தொடர்ந்து வினாக்களை எழுப்பினர். புலிகளோடு எந்தத் தொடர்பும் இல்லையென்றால், பிறகு எதற்கு ஈழம் சென்று புலிகளின் தலைவர்களைச் சந்தித்துத் திரும்பினீர்கள் என்ற கேள்விக்கு தமிழ் ஈழக் கோரிக்கையை ஆதரிப்பதற்குத்தான் என்றார். 

தமிழ் ஈழத்தைக் கூடத் தான் ஏன் ஆதரிக்கிறேன் என்பதற்கு அவர் சொன்ன விளக்கம்தான், கவனமாகக் குறித்துக் கொள்ள வேண்டிய ஒன்றாக உள்ளது. 

             

1984 ஆம் ஆண்டு புதுக்கோட்டையில் நடைபெற்ற தி.மு.க  பொதுக்குழுவில் தனித் தமிழ் ஈழத்தை ஆதரித்துத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளது என்று கூறியுள்ளார். எனவே தி.மு.க.வின் வழியைத்தான் நான் பின்பற்றுகிறேன் என்று அவர் கூறுவது நமக்குப் புரிகிறது.

தான்தான் தி.மு.க. என்றும் தடை செய்யப்பட்ட இயக்கத்தைத் தான் ஆதரிக்கவில்லை என்றும் அவர் நிறுவ முயன்றார். அந்தப் போலித்தனத்தை யாரும் கண்டிக்கவில்லை. ஆனால், ராஜீவ் கொலைக்குப் பிறகு, நாங்கள் புலிகளை ஆதரிக்கவில்லை, ஈழக் கோரிக்கையை மட்டுமே ஆதரிக்கிறோம் என்று கலைஞர் கூறுவதை அனைவரும் கண்டிக்கின்றனர், துரோகம் என்கின்றனர் 

               

இன்றைக்கும் கலைஞர் சொல்லும் ஒரு சில கூற்றுகளை மிகக் கடுமையாகக் கண்டிக்கும் ஈழ ஆதரவாளர்கள், அதனையே வைகோவும் நெடுமாறனும் கூறும்போது வரவேற்கின்றனர்  எடுத்துக்காட்டிற்கு ஒன்றைப் பார்க்கலாம்.

'அரசியல் என்னும் இதழில், புலவர் புலமைப்பித்தன் அண்மையில் ஒரு தொடர் எழுதி முடித்துள்ளார். அத் தொடரில், டெசோ முன்வைக்கும், ஐ.நா. முன்னிலையிலான வாக்கெடுப்பு என்னும் கோரிக்கையைக் கூட அவர் மிகக் கடுமையாகச் சாடுகின்றார். கலைஞர் எதைச் சொன்னாலும் அதைத் தாக்க வேண்டும் என்று கருதுகின்ற 'பெரிய மனிதர்களில்' புலமையும் ஒருவர். இதோ அவரது வரிகளிலேயே அவர் விமர்சனத்தைப் படியுங்கள்:

"வாக்கெடுப்பு நடத்த வேண்டும் என்கிறார். மத்திய அரசு இதற்குத் துணை நிற்க வேண்டும் என்கிறார். இவரது மூளையில் விஷப் புழுக்கள் ஊறிக் கொண்டிருக்கின்றன 

                         

என்ன வாக்கெடுப்பு நடத்துவது? எந்த மக்களை வைத்து வாக்கெடுப்பு நடத்துவது? லட்சக் கணக்கில் இறந்து போனவர்களைஎழுந்து வந்து வாக்குப் போடச் சொல்லுவதா? உலகத்தின் மூலை  முடுக்கெல்லாம் புலம் பெயர்ந்து போய, நலம் இழந்து போய் , , அலைந்து  திரிகின்றார்களே அவர்களை எல்லாம் ஈழத்துக்கு அழைத்து வந்து வாக்கெடுப்பில் கலந்து கொள்ளச் சொல்லுவதா? என்ன வாக்கெடுப்பு நடத்துவது?

                           

தமிழ் ஈழம் ஒன்றே தீர்வு - இப்போது  கண்டுபிடித்திருக்கிறார் இந்த அரசியல் மேதை, தமிழறிஞர்,தமிழர்களின் காவல் தெய்வம். முன்னர் எப்போதாவது தமிழ் ஈழம்தான் தீர்வு என்று பேசியிருக்கிறாரா?"

பொது வாக்கெடுப்பு நடத்த வேண்டும் என்று கலைஞர் மட்டும்தான் சொல்கின்றாரா? வைகோவும், நெடுமாறனும் சொல்லவில்லையா? புலம் பெயர்ந்த ஈழத் தமிழர்கள் அக்கோரிக்கையை முன்வைக்கவில்லையா? இதோ 'டெக்கான் ஹெரால்ட்' (http://www.deccanherald.com/content/44433/vaiko-bats-referendum-eelam.html) இதழில் வைகோ , பொது வாக்கெடுப்பை வலியுறுத்தி விடுத்துள்ள செய்தியைப் பாருங்கள். ஆனால் அவர் மூளையில்  விஷப் புழுக்கள் ஊறுவதாகப்  புலமைப்பித்தன் கூறி நெளியவில்லை. யார் மூளையில்  எல்லாம் விஷப் புழுக்கள் ஊறிக் கொண்டிருக்கின்றன என்பதைக் காலம் சொல்லும்.

அடுத்ததாக, கலைஞர் ஒருநாளும் தமிழ் ஈழம்தான் தீர்வு எனக் கூறவில்லை என்கிறாரே, இதனை விடக் கலப்படமற்ற பொய் ஒன்று இருக்க முடியுமா?  இத் தொடரில் பல இடங்களில், கலைஞர் தமிழ் ஈழம் கோரியுள்ளதைச் சான்றுகளுடன் நாம் எடுத்துக் காட்டியுள்ளோம். வைகோவே புதுக்கோட்டைத் தீர்மானத்தைத்தான் சுட்டிக் காட்டுகின்றார் என்பதையும் பார்த்தோம். இத்தனை உண்மைகளையும் மறைத்துப் பொய் சொல்லித் திரியும் புலவர்களை எந்தக் கணக்கில் வைப்பது என்பதை நீங்களே முடிவு செய்யுங்கள்.

போகட்டும், வைகோவின் நிலை என்ன ஆனது என்பதைப் பார்க்கலாம். 73இல் கட்சி தொடங்கி, 77இல் ஆட்சிக்கு வந்துவிட்ட எம்.ஜிஆர் போல,  94இல் கட்சி தொடங்கிய தானும், 96இல் ஆட்சிக்கு வந்து விடலாம் என்றுதான் வைகோ நினைத்திருந்தார். ஆனால், 96 தேர்தலில், வைகோவின் ம.தி.மு.க ஒரே ஒரு இடத்தில் கூட வெற்றி பெறவில்லை என்பதுதான் வரலாற்றில் பெரிய சோகம்.

                        

1996 ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்திற்கான பொதுத் தேர்தலில், நான்கு அணிகள் மோதின. தி.மு.க., தமிழ்நாடு மாநிலக் காங்கிரஸ், இந்தியப் பொதுவுடமைக் கட்சி ஆகியன ஓர் அணியாகவும், அ.தி.மு.க. காங்கிரஸ் ஓர் அணியாகவும் களத்தில் இறங்கின. ம.தி.மு.க., சி.பி.எம் ஆகிய கட்சிகள் மூன்றாவது அணியாகவும், பா.ம.க., வாழப்பாடி தலைமையிலான திவாரி காங்கிரஸ் ஆகியன நான்காவது அணியாகவும் தேர்தலில் நின்றன.

1996 மே 2 ஆம் நாள் தேர்தல் நடைபெற்றது. தேர்தல் முடிவில் தி.மு.க. கூட்டணி 221 இடங்களில் வெற்றி வாகை சூடியது. தி.மு.க மட்டுமே  173 இடங்களில் வெற்றி பெற்றிருந்தது. அ.தி.மு.க நான்கு இடங்களை மட்டுமே கைப்பற்றியது. காங்கிரஸ் கட்சிக்கு ஓர் இடம் கூடக் கிடைக்கவில்லை. 177 இடங்களில் போட்டியிட்டு 16 லட்சத்திற்கும் குறைவான வாக்குகளை மட்டுமே பெற்ற ம.தி.மு.க. ஓர் இடத்தில் கூட வெற்றியை எட்டிப் பிடிக்கவில்லை. விளாத்திகுளம் தொகுதியில் போட்டியிட்ட வைகோவே வெற்றி வாய்பை இழந்தார். ஆனால் அக் கூட்டணியில் இருந்த பிற கட்சிகள் மூன்று இடங்களில் வெற்றி பெற்றன. பா.ம.க.விற்கு 4 இடங்கள் கிடைத்தன. அதுதான் பா,ம,க, தனித்துப் போட்டியிட்ட கடைசித் தேர்தல். அதன் பிறகு, இரண்டு 'திராவிடக் கட்சிகளுள்' ஒன்றுடன் கூட்டணி அமைத்தே அக்கட்சி போட்டியிட்டது. இப்போது மீண்டும் திராவிடக் கட்சிகளுடன் இனிக் கூட்டணி இல்லை என்று அறிவித்துள்ளது. (இந்த நிலைப்பாட்டில்  அவர்கள் மாறாமல் உறுதியாக இருக்க வேண்டும் என்பதுதான் பலரின் விருப்பம்)

                          

1993 இல் சட்டென்று மேல் எழுந்த வைகோவின் செல்வாக்கு, 96 தேர்தலுக்குப் பின் சிறிது சிறிதாகத் தேயத் தொடங்கியது.

(சனிக்கிழமைதோறும் சந்திப்போம் )