அவர் கண்ணிமைப்பின் கதகதப்பில்...

பத்து ஆண்டுகள் பறந்தோடி விட்டன.

2006 ஏப்ரல் 17 ஆம் தேதி, தலைவர் கலைஞர் அருகில் அமர்ந்து நான் எடுத்துக் கொண்ட புகைப்படம்தான் மேலே உள்ளது. அதற்கு முன்பும் தலைவரை நான் சந்தித்து உள்ளேன் என்றாலும், அந்தச்  சந்திப்புதான்  என் அரசியல் சிந்தனை மற்றும் போக்கினை மாற்றிய சந்திப்பு!

நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, காரைக்குடியில் உள்ள எங்கள் வீட்டில் (சமதர்ம இல்லம்) அண்ணா, நாவலர், கலைஞர், பேராசிரியர் போன்ற பெரிய தலைவர்கள் பலர் வந்து தங்கிச் சென்ற நிகழ்வுகள்  இப்போதும் மங்கலாக என் நினைவில் உள்ளன. பள்ளி, கல்லூரியில் படித்தபோது, ஆயிரக்கணக்கானவர்களில் ஒருவனாய் நின்று, தொலைவில் இருக்கும் மேடையின் ஒளி வெளிச்சத்தில் தலைவரைக் காண முண்டியடித்து முந்திச் சென்ற நாள்களும் நினைவில் உள்ளன.

எனினும், கோபாலபுரம் வீட்டில் அருகில் நின்று பார்த்தது 1976ஆம் ஆண்டில்தான். அப்போது நெருக்கடி நிலைக் காலம். அந்தக் கெடுபிடிகள் அனைத்துக்கும் முகம் கொடுத்துக் கலங்காமல் நின்ற கலைஞரை நேரில் காண வேண்டும் என்ற ஆவல் எழுந்தது. அப்பாவிடம் சொன்னபோது, உடனே  என்னை அழைத்துப் போனார். ஒருவித அச்சத்துடன் தயங்கித் தயங்கி அந்த மாடிப் படிகளில் ஏறிச் சென்று தலைவரை நேரில் பார்த்தபோது பிரமிப்பாக இருந்தது. 

அது மகிழ்ச்சியான காலம் இல்லை என்பதால், என் அப்பாவும், கட்சி நிலைமைகள் குறித்துக் கவலையுடன் தன் உணர்வுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டார். பிறகு என்னை  அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார். "என் கடைசி மகன், எம்.ஏ. தமிழ் படித்துக் கொண்டிருக்கிறான்" என்றார். நான் வணக்கம் சொன்னதோடு சரி. வேறு எதுவும் பேசத் தெரியவில்லை. 30 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு  மீண்டும் வந்து பேசுவேன் என்று அப்போது நினைத்துக் கூடப் பார்க்கவில்லை.

ஆனால் இடையில் என் பாதை மாறிப் போனது. கவிஞர்கள் இன்குலாப், குடந்தை நண்பர்கள் கீதாலயன், பொதியவெற்பன் ஆகியோர் நட்பினால் சற்று மார்க்சீய ஈர்ப்பு ஏற்பட்டது. அய்யா நெடுமாறன், தோழர்கள் மணியரசன், தியாகு ஆகியோருடன் ஏற்பட்ட தொடர்பினால் தமிழ்த் தேசியப் பாதை தெரிந்தது. அவர்களிடமிருந்து தி.மு.க. எதிர்ப்பு, கலைஞர்  எதிர்ப்பும் என்னைத் தொற்றிக் கொண்டது. 

17 மாதங்கள் பொடா சட்டத்தின் கீழ்ச் சிறையில் இருந்துவிட்டு 2003 இறுதியில் வெளிவந்தபின், 2004 நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் தி.மு.க. கூட்டணியை ஆதரித்து நெடுமாறன் அவர்களோடு நானும் தமிழ்நாடு முழுவதும் கூட்டங்களில் பேசினேன். ஆனால் அடுத்து வந்த 2006 தமிழ்நாடு சட்டமன்றத் தேர்தலில் நடுநிலையாக நாம் இருந்து விடலாம் என்று நெடுமாறன் அவர்களும், நான் அன்று  சார்ந்திருந்த தமிழர் தேசிய இயக்கமும் முடிவெடுத்த போது,  அதனை என்னால் ஏற்க இயலவில்லை. அத்துடன், திராவிட இயக்கம் இல்லாமல் இங்கு தமிழ் உணர்ச்சி வந்திருக்க முடியாது என்னும் உண்மையும் என்னுள் ஆழப் பதிந்திருந்தது. எனவே, தமிழர் தேசிய இயக்கத்தின் பொதுச் செயலாளர் பொறுப்பு மற்றும் அடிப்படை உறுப்பினர் நிலையிலிருந்து 15.04.2006 அன்று விலகினேன். தனி ஒரு மனிதனாய்த்  தி.மு.க.வை ஆதரித்துத் தேர்தல் பரப்புரை செய்ய வேண்டும் என்று முடிவெடுத்தேன்.

மறுநாள், நண்பர் நக்கீரன் கோபால், நாளேடுகளில் வந்திருந்த செய்தியைப் பார்த்துவிட்டு என்னுடன் தொடர்பு கொண்டார். கலைஞரைச் சந்திக்க விருப்பம் உள்ளதா என்று கேட்டார். "எனக்கு விருப்பம் உள்ளது. ஆனால் அவர் விரும்ப வேண்டுமே" என்றேன். ஏனெனில், இடைப்பட்ட காலங்களில் நான் தி.மு.க.வையும், கலைஞரையும் நிறைய விமர்சனம் செய்து பேசியுள்ளேன். நான்  ஏற்பாடு செய்கிறேன் என்றார்.

அடுத்த நாள் (17.04.2006) காலை  8 மணிக்குக் கோபாலபுரம் வீட்டில் தலைவரைச் சந்தித்தேன். அப்போது அங்கு முனைவர் நாகநாதனும், நக்கீரன் காமராஜும் இருந்தனர். தி.மு.க.விற்கு ஆதரவாக என்னை நான் முழுமையாக மாற்றிக் கொண்ட நாள் அது!

எங்கோ தொலைவில் இருந்து ஏக்கத்தோடு எந்தத் தலைவரைப் பார்த்தேனோ, அவர் பக்கத்திலேயே ஒரு  பத்தாண்டுகள் இருக்கக் கிடைத்த வாய்ப்பு என் வாழ்வின் வசந்தம். . இன்னும் பல ஆண்டுகள் அவர் கண்ணிமைப்பின் கதகதப்பில், என் அரசியல் பயணத்தைத் தொடர அவாவுகிறது  என் மனம்.